بخشی از مصاحبه احمد قدرتی پور با روزنامه نسل فردا (با حک و اصلاح تایپی و نزدیک کردن آن به آن چه که واقعن گفته است)
-----------------------------
* برگردیم به وادى نقاشى هاى شما. این بار نقاشى هاى
مدرنتان که برخى اعتقاد دارند نوعى گرته بردارى مقلدانه
از خانم دررودى است، اول بگویید نظرتان درباره این عده
و دیدگاهى که دارند چیست؟آیا درست است؟

_ خیر.این موضع گیرى ها را قبول ندارم.ا گر یک نقاش از پل خواجو
نقاشى کند پس با این تعابیر نفر دوم نمى تواند ازاین پل طرح بزند
و یا نقاشى کند؟ آدم ها چیزهاى زیادى در ذهنشان مى بافند که
ممکن است صحت و سقم درستى نداشته باشد. ایران دررودى
یک نقاش برجسته و سوررئال خاص خودش است مثل رنه ماگریت و
مارسل دوشان و سالوادور دالى که سبک خاص خودشان را دارند.
نگاه ایشان در نقاشی نوعی سوررئال شرقى ست و این همان نگاهى است که در آثار مدرن من هم هست و در این موضوع به هم نزدیکیم . ولى آنچه که مرا ا ز خانم
دررودى ، جدا مى کند و البته من خود را پایین تر از ایشان مى دانم
این است که کارهاى ایران ،بسیار شخصى است و تماما به زندگى و
مکانى که او و خانواده اش زندگى مى کنند، باز مى گردد و آثار من
نوعى رئالیسم جادویى است ، البته اگر بشود چنین اعتبارى قایل شد،
علاوه بر جنبه هاى سورئال داراى جنبه هاى تاریخى، باورهاى قومى،
فرهنگ و توتم ها هم هست و این همان چیزى است که در داستان و
شعر من هم هست ، فضاى عاطفى شرقى و حضور انسان شرقى و نوعى
نگاه متعهدانه به انسان تاریخ ساز. و همچنین باورى که من به عدالت و آزادى
دارم که این نوعى نگاه جامعه شناختى و فلسفى را تداعى مى کند ، در
در آثار ایران دررودى چنین نگاهى نیست و البته اما گاهى رنگ
ها و عناصر شبیه هم هست. من اصفهان و ایران و جهانی را تصویر کرده ام که داراى
تاریخ، فرهنگ و امیدها و ناامیدى های مشخصی است . آنچه که هویت ما را مى
سازد در آثار مدرن من ترسیم شده و به نظر من هر هنرمندى به
گونه خودش با اثر هنریش برخورد مى کند و به خودش شبیه
ا ست.