وداع
احمد قد رتی پو رAhmad Ghodratipour
صدایت خسته بود ونگاهت
بیگا نه
خصم.
گم بود
گم بود کبوتردلم
به سرابی که درنگاه توبود.
توباورم بودی
درسرابی به وسعت دنیا
چشمه ای
زلالی
آینه ای بودی
تاغبارازبوسه ی وداعی
عشقی مسافر
بشویم.
بی بازآمدنی
شاید
کبوتردلم
درکوچی چنین حزین
با برگ های راه
بی تناسخی سبز
به بهاری حتی
خواهد مرد....
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر